Д-р Владимир Чадиковски не е само еден од водечките детски кардиохирурзи кај нас — тој е човек што секојдневно се соочува со најделикатните форми на човечка ранливост. Но сега, тој реши да ја отвори другата страна на медицината — онаа тивка, човечка, помеѓу зборовите и дијагнозите — преку својот нов подкаст „The Care Code“. Во него, д-р Чадиковски разговара со свои колеги доктори, не само како лекар со лекар, туку како човек со човек. Тоа не се класични интервјуа. Тоа се разговори во кои прашањата имаат тежина, а одговорите носат вистина.
Колку медицината Ве промени како човек? Дали постојат моменти од Вашата кариера кои засекогаш го променија Вашиот поглед кон животот?
Медицината ме промени од темел. Не само што ме направи поисполнет професионално, туку ми ја отвори душата — кон болката на другите, кон кревкоста на животот и кон вредноста на секој здив. Сум видел живот што се враќа под моите раце, но и живот што заминува додека правите сè што е во ваша моќ. Најмногу ме променија моментите кога ќе спасите дете — тогаш не гледате само пациент, туку цела иднина. Тие моменти ме научија дека медицината не е само занает, туку и еден вид љубов кон животот.
Како доктор со длабоко разбирање на професијата, зошто сметате дека е важно токму Вие да ги прашувате своите колеги? Што е она што Вие знаете да го препознаете и извлечете како суштина преку едно добро поставено прашање?
Затоа што прашањата што ги поставува лекар на лекар имаат друга тежина. Јас не прашувам од љубопитност — туку од разбирање, од искуство, од истата линија каде и тие некогаш стоеле. Знам кога да молчам и кога да копам под површината. Моето прашање секогаш носи и признание: „Знам низ што си минал.“ А токму во таа заедничка тишина често се раѓа вистината што допира до слушателот.
Во професија која често бара рационалност и дистанца, како успевате да останете емпатичен и да ја задржите човечката димензија во односот со пациентите?
Со години учиш да не дозволиш емоциите да те совладаат — но никогаш не учиш да ги исклучиш. Јас не верувам во ладна медицина. Верувам дека секој пациент заслужува лекар што гледа човек, не дијагноза. Научив дека дури и најмал допир по раката или поглед полн со разбирање може да биде посилен од најскапиот лек. Не се плашам да бидам човек во сала. Тоа ме држи жив.
Во најавата за подкастот го споменувате „The Care Code“. Може ли да ни објасните што точно претставува тој концепт и како ќе се одрази низ темите и гостите во подкастот?
„The Care Code“ е мојот личен манифест. Тоа е комбинација од знаење, интуиција, етика и емпатија – код што секој лекар го носи во себе, дури и кога не го артикулира. Во подкастот, преку разговори со извонредни колеги, ќе ја декодираме токму таа невидлива нишка – што нè води, што нè боли, што нè инспирира. Тоа е потсетник дека и најнапредната медицина е бесмислена без грижа.
Кои се Вашите очекувања од подкастот? Што би сакале слушателите да почувствуваат или понесат со себе по секоја епизода?
Очекувам подкастот да стане простор каде се зборува искрено, без патетика, но со длабочина. Би сакал слушателите да се почувствуваат поврзани – дали се лекари, пациенти или просто луѓе што бараат надеж. По секоја епизода, сакам да си заминат со едно „аха“ чувство – било тоа сознание, утеха или инспирација. Ако некој после епизодата почувствува дека човечноста во медицината сè уште постои – тогаш сме ја погодиле суштината.
„Здравјето не е сè, но без здравје – сè е ништо.“ – Артур Шопенхауер
